Hayatta Güven Duymadan yaşanabilir mi?

İnsanoğlu doğduğunda herkes o yavruya ne diye seslenir  ?

Bu hareketi Dikkat Edin Ailesine çok güvenen bebekler yapar

"MELEK " bu diye.

Gerçekten de öyledir.

Melek gibidir insanoğlu doğduğunda sevilmek,korunmak ister ,güven duyar ve hayatı boyunca bu

güveni duymak ister.

Ama insan büyüdükçe ve hayatın sillesini yedikçe Melekliği kalmaz bu sefer dünyaya hep

ACABA'lar ile bakmaya başlar..

ACABA Bu'da beni kazıklayacak mı ?

ACABA Bu Kız'da beni kullanacak mı?

ACABA Bu çocuk'da benle evlenmeden kaçacak mı?

ACABA Bu'da Yalancı çıkacak mı?...

Sonra İnsan beyni nankör bir oyun oynar , bunu da mantık denen matematiksel olgulara ve eski

olumsuz deneyimlere dayandırır ve sende şu algı duymana yol açar..

" Babana bile güvenme ...."

Şüphe insanı bitririr !

Sonunda Bu noktada olan insanlar bazılar kendinden başkasına hayatta güvenmez, hiç kazık yemez

ama kimse ile ilişki kurmaz ,yakınlaşmaz, dostluk yaşamaz , ona göre hata yapmaz , hayatı bana göre

OT gibi yaşar , Ama hiç hata yapmaz , çünkü


güvenirsen yanılırsın.

Birde bunun tersi kör göz ile çok güvenenler vardır ki onlarında mutlu olması mümkün değildir.

Bence Hayatta dost ve arkadaşlara , eşlerimize ihtiyaç vardır, onlara belli  güvenmeliyiz,

belli noktalarda eksileri görmemeli , bunun ötesinde bir noktada eksiler artıyorsa  o kişi ile (herkes ile

değil) ilişkiyi kesmeliyiz.

"Hayat yediğin kazıkların toplamı'dır derler "

Ama bence Hayatta Güven olmadan hayatın anlamı olamaz, kazık yiyip hayata devam etmeyi

başarmak çok önemlidir.

Asıl önemli olan Ne olursa olsun devam etmektir.